Amazon Ormanları’nda yeni bir gün daha başlıyordu.Arı telaşlı ve hararetli ses tonuyla :

 

-Geliyorlar,geliyorlar insanlar geliyor diye bağrıyordu. Ne zaman insanlar ormanlarına gelse düzenleri bozuluyordu,dengeleri sarsılıyordu..

 

Arı, kunduz, örümcek ve karınca aynı yere saklandılar. Panik içerisindeki arı söze atılır:

 

-Neden insanlar bize zarar veriyorlar? İnsanlar rahat bir yaşam sürüyorsa,  rahat yaşamlarını bize borçlular.

 

Karınca:

 

-Katılıyorum,ben yuvamın yerini hesaplayarak yapıyorum.Yuvamın nasıl hava alacağını ölçüp biçiyorum,insanlar ise benim yuvamdan esinlenerek pencerelerini yapıyorlar.

 

Arı:

 

-Ben kovanımda altıgen şekiller kullanıyorum.Altıgen şeklini doğada insanlara gösteren benim.

 

Kunduz:

 

-Ben büyük hesaplar yaparak barajlar yapıyorum.İnsanlar baraj yapmak için ilk fikirleri benim yaptığım barajlardan aldılar,hidroelektrik santraller yaptılar.İnsanlar elektrik ihtiyaçlarını yaptıkları santallerden gideriyorlar. Hatta uzaydan çekilen fotoğraflarda bile benim yaptığım barajlar görülüyormuş.

 

 

 

Örümcek:

 

-Ben ağımda geometrik  şekiller kullanıyorum.İnsanlar  hala ağımdaki gizemi bulamadı.

 

Birkaç ay önce fırtına sayesinde toprakla buluşan şu an büyümüş olan güzel görünümlü ayçiçeği:

 

-İnsanoğlunun önemli keşiflerinden altın oranın en güzel örneği benim.

 

Arkadan ağır adımlarla fil gelir.

 

Fil:

 

-İnsanların zevkle oynadıkları satranç oyununu hepiniz biliyorsunuz. Satrancın en önemli  taşlarından birine benim ismimi koymuşlar.

 

Hava kararınca herkes yola koyulur fakat evleri yerinde midir? Bilinmez.

 

Bize matematik öğreten hayvanları ve bitkileri koruyalım,sahip çıkalım.

 

 

 

Berke Mehmet Demirdelen.  6.Sınıf,12 yaş